Portret z psem

Obraz „Portret z psem” przywodzi na myśl fragment wiersza Tadeusza Różewicza pt. „Prędzej”:

Otwarte są usta przerażenia i usta śmiechu
usta boleści i usta rozkoszy.

W pracach Dmowskiej usta są otwarte i krzyczą lub śmieją upodabniając się do otwartej rany, której pęknięcie oszałamia intensywnością kolorów. Szczeliny i rozwarstwienia widoczne w treści obrazu przejawiają się również w podejściu artystki do materiału malarskiego traktowanego jak odrębny podmiot. Płótno jest celowo popękane, poprzerywane. Ów specyficzny stosunek do obrazu wiąże się również z tkliwym podejściem Dmowskiej do tego, co niechciane i okaleczone, a przy tym mocne i agresywne. Tematyka wielu jej prac wywołuje niepokój, nawet obrzydzenie, a jednocześnie wzbudza u odbiorcy ciekawość i akceptację tej próby przełamania społeczno-kulturowego tabu, której podjęła się artystka.

– opis pochodzi z katalogu wystawy O. Dmowskiej „Somnium”, zorganizowanej w PKO Banku Polskim w 2015 r. (tekst autorstwa Sebastiana Kroka)