Leon Tarasewicz

Jeden z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych. W swoim malarstwie abstrakcyjnym inspiruje się naturą, która stanowi dla niego stały punkt odniesienia zarówno w twórczości artystycznej, jak i w życiu.

Leon Tarasewicz ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych w 1984 r. w pracowni Tadeusza Dominika. Od 1996 r. sam prowadzi na uczelni własną pracownię malarstwa i wychowuje kolejne pokolenia artystów. Wypracował przy tym autorski program, który rozpoczyna od – jak sam mówi – „oduczenia malarstwa”. Wierzy, że każdy prawdziwy artysta nosi sztukę w sobie i wystarczy ją jedynie odkryć.

Już na początku swojej drogi artystycznej Leon Tarasewicz wypracował własny styl i nie podążał za trendami, co zostało dostrzeżone już podczas studiów. W pierwszej połowie lat 80. XX w. dominowała w Polsce twórczość tzw. „nowej ekspresji” – on jednak zajął się naturą, tłumacząc, że „malarstwo powinno się bronić malarstwem”, a nie ukrytym znaczeniem czy zakodowanym sensem. Ta dewiza towarzyszy mu przez całe artystyczne życie. Do dziś unika interpretowania swoich obrazów, które konsekwentnie pozostawia bez tytułów.

Po studiach w Warszawie zdecydował się wrócić do rodzinnych Walił, gdzie mieszka i tworzy do dziś. Obserwuje naturę, jej rytm, barwy, charakter i przemijanie – oddaje to później na płótnach. Na stałe związał się z Podlasiem i mniejszością białoruską, do której sam należy. Pielęgnuje tradycje i podtrzymuje tożsamość, podkreślając bogactwo kulturowe regionu.

Malarstwo Tarasewicza szybko zdobyło uznanie nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Jego pierwsze prace były określane mianem abstrakcyjnych pejzaży. Można w nich było dostrzec drzewa, ptaki, pola. Białe płótna wypełniał powtarzającymi się motywami natury, komponując prace tak, że były one wycinkiem większej całości, a nie zamkniętą w określonym formacie kompozycją. Z czasem przestrzeń jego obrazów zaczęła się wypełniać kolorem, a prace kierowały się coraz bardziej w stronę abstrakcji. Artysta postanowił też wyjść poza ramy obrazu, malując wielokrotnie na ścianach, filarach czy posadzkach.

Dokonania artystyczne i oryginalne podejście do twórczości zapewniły mu udział w wielu prestiżowych wydarzeniach, w tym w Biennale w São Paulo w 1987 r. i w „Aperto ’88” w ramach Biennale Sztuki w Wenecji. Artysta pokazał tam zaskakujący „obraz do deptania” – posadzkę w polskim pawilonie pokrył swoim malarstwem stworzonym z barwionego tynku akrylowego. Podobny zabieg dzieła w przestrzeni miejskiej, po którym się chodzi, powtórzył później na wielkim Plaza Real w Barcelonie w 2002 r. Rok później jego artystyczne poszukiwania poszły jeszcze dalej. Latem 2003 r. w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej malarz postawił konstrukcję ścian, korytarzy i pomostów, którą wraz z narzędziami pracy (w tym betoniarkami i łopatami) pokrył masą barwionego betonu. Nadał w ten sposób swojej twórczości nowy wymiar, zachowując przy tym charakterystyczne dla swojego stylu wyczucie koloru.

Największa realizacja Tarasewicza w przestrzeni publicznej powstała w 2011 r. na kieleckim Placu Artystów. Malarz zbudował tam konstrukcję o powierzchni 200 m.kw. i niemal 3 m wysokości. Wewnątrz powstał labirynt luster oraz ścian pokrytych malarstwem. Wchodząc do środka, widz odnosił wrażenie „bycia w obrazie”. Podobny efekt artysta zastosował w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku Muzeum Narodowego w Krakowie – tam instalacja składa się z luster i kilku rzędów słupów pomalowanych w kolorowe pasy. W 2021 r. powstał z kolei największy obraz w twórczości Tarasewicza. Specjalnie na Światową Wystawę EXPO 2020 w Dubaju artysta stworzył płótno o powierzchni 46 m.kw. Obraz był inspirowany czterema porami roku i stanowił część ekspozycji polskiego pawilonu.

Prace Tarasewicza należą do wielu kolekcji muzealnych, korporacyjnych i prywatnych zarówno w Polsce, jak i zagranicą. Jego dwa płótna są częścią Kolekcji Sztuki PKO Banku Polskiego. Artysta jest ponadto konsultantem merytorycznym w budowaniu kolekcji banku, a także wspiera działania banku w organizowaniu plenerów i promocji młodej sztuki.

Artysta jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, w tym najbardziej prestiżowych: Nagrody im. Jana Cybisa oraz Nagrody Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich. Otrzymał także Paszport „Polityki”. W 2005 r. został odznaczony przez Ministra Kultury Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a rok później otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury za „konsekwentne rzucanie wyzwania zarówno tradycyjnemu rozumieniu malarstwa, jak i wszelkim konwencjom rozumienia sztuki”. W 2011 r. został Kawalerem Orderu Odrodzenia Polski.

Oprócz działalności artystycznej Leon Tarasewicz prowadzi także profesjonalną hodowlę oryginalnych gatunków kur i jest prezesem Związku Hodowców Kur Ozdobnych.

WYBRANE WYSTAWY:
2020 – „Przemienienie / Jerzy Nowosielski / Leon Tarasewicz”, Galeria Krynki, Muzeum Ikon w Supraślu
2019 – Muzeum Architektury we Wrocławiu
2018 – „Jerozolima”, Galeria Foksal, Warszawa
2018 – Wystawa prac Leona Tarasewicza w Muzeum Architektury we Wrocławiu
2017 – Wystawa Akademia Supraska / Galeria Arsenał
2016 – „Leon Tarasewicz”, Galeria EGO, Poznań
2015/2016 – „Sztuka do miejsca. Modry. Leon Tarasewicz”, Muzeum Śląskie, Katowice
2015 – „Leon Tarasewicz. Instalacja malarska”, Muzeum Narodowe w Krakowie
2014 – „Malarstwo”, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
2014 – „Drzwi otwarte”, Galeria Ego, Poznań
2013 – „Granice malarstwa – granice galerii”, Galeria Biała, Lublin
2011 – instalacja, Plac Artystów, Kielce
2007 – Muzeum Górnośląskie w Bytomiu
2007 – „Leon Tarasewicz – Instytut Polski w Budapeszcie”, Museen für Kunst und Kulturgeschichte, Lubeka
2006 – Galeria Biała w Lublinie
2006 – Galeria Foksal w Warszawie
2004 – Galeria Biała w Lublinie
2003 – CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie
2002 – „Milczenie obrazu – Strzemiński – Opałka – Tarasewicz”, Muzeum Narodowe w Szczecinie
2001 – 49. Międzynarodowe Bienalle w Wenecji
2001 – „Here & Now”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
2001 – Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku (USA)
2001 – Springer & Winckler Galerie w Berlinie (Niemcy)
2001 – Gallerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
2001 – Galleria del Cavallino w Wenecji (Włochy)
2000 – „Negocjatorzy Sztuki”, Centrum Sztuki w Mińsku
2000 – Neuruppiner Kunstraum w Neuruppin (Niemcy)
2000 – Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku (USA)
1999 – Galeria Zachęta w Warszawie
1999 – Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1998 – „Oikos”, Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy
1998 – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie
1998 – Springer & Winckler Galerie w Berlinie (Niemcy)
1997 – Galerij S 65 w Aalst (Belgia)
1997 – Galeria Biała w Lublinie
1997 – Galerie Mettalinde w Lubece
1997 – „Nowosielski, Smoczyński, Tarasewicz” w Centrum Sztuki w Warszawie
1996 – Galeria Zachęta w Warszawie
1996 – Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie (Niemcy)
1996 – Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1995 – Galeria Biała w Lublinie
1995 – Galeria BWA w Katowicach
1995 – Galeria Foksal w Warszawie
1994 – „Rysa w przestrzeni”, Galeria Zachęta w Warszawie
1993 – Pałac Sztuki w Mińsku (Białoruś)
1993 –Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1993 – „Bilans Balans”, Galeria Biała w Lublinie
1992 – „Kolekcja malarstwa polskiego XX”, Muzeum Narodowe w Warszawie
1992 – „Kolekcja międzynarodowej sztuki XX”, Muzeum Sztuki w Łodzi
1991 – Tel Aviv Museum of Art. (Izrael)
1991 – Galeria Krzysztofory w Krakowie
1991 – „Tre giovani artisti”, Galleria del Cavallino w Wenecji (Włochy)
1991 – „David Nash & Leon Tarasewicz”, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie
1990 – Galerie Fahnemann w Berlinie (Niemcy)
1990 – „Polen Zeit Kunst” – Berlin; Moguncja; Warszawa
1990 – Festival of Contemporary Art Cagnes-sur-Mer, Biennale Balticum w Rzymie (Włochy)
1989 – „Dialog”, Kunstmuseum Düsseldorf (Niemcy)
1989 – Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1989 – Galleria del Cavallino w Wenecji (Włochy)
1988 – „Sztuka polska XX wieku”, Muzeum Narodowe w Warszawie
1988 – „Aperto’88”, Biennale w Wenecji (Włochy)
1988 – „Kunstolympiade”, National Museum of Contemporary Art Seoul (Korea)
1988 – „Art at the Edge”, Museum of Modern Art w Oxfordzie (Wlk. Brytania)
1988 – „Polish Realities”, Third Eye Center w Glasgow (Szkocja)
1987 – „Locus Solus”, Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1987 – Edward Thorp Gallery w Nowym Jorku; Damon Brandt Gallery w Nowym Jorku (USA)
1987 – 19. Międzynarodowe Biennale Sztuki w Sao Paulo (Brazylia)
1986 – Galerie Nordenhake w Sztokholmie (Szwecja)
1986 – Galleria del Cavallino w Wenecji (Włochy)
1986 – Galerie Nordenhake w Malmö (Szwecja)
1985 – Galeria Foksal w Warszawie
1985 – „Dyplomy’84”, Galeria BWA we Wrocławiu; Galeria Biała w Lublinie
1984 – Galeria Foksal w Warszawie