bez tytułu

Pracę charakteryzuje ascetyzm i minimalizm w sposobie zakomponowania. Jedynym ele­mentem obrazu jest stojąca na samym środku sylwetka psa i jego cień odbijający się w wodzie. Malarz operuje tu pustą powierzchnią wywołując efekt ciszy i spokoju. Widz musi domyślić się, że wielka biała powierzchnia to tafla wody, a zarys czarnej postaci jest psem.

Obraz jest rozwiązany w charakterystycznej dla artysty, oszczędnej, monochromatycznej kolorystyce zamykającej się w czerni i bieli oraz jej różnych odcieniach. Uwagę zwraca też chropowata faktura, zaskakująca różnorodnością.

Praca należy do zespołu przedstawień psa Cygana, wiernego towarzysza malarza, który mieszkał z nim w nadwiślańskiej wsi w Męcimierzu koło Kazimierza nad Wisłą. Historia brodzącego w wodzie lub pływającego w rzece czworonoga stała się długim, niepokoją­cym i anegdotycznym cyklem. Samotny pies zmagający się z różnymi przygodami, niekiedy wciągany przez nurt rzeki, niekiedy biegający wesoło z postawionym do góry ogonem, kiedy indziej zaś czujnie nasłuchujący, był interpretowany przez krytyków jako alegoria ludzkiego losu. Ten pies to jak­by sam artysta, który żył zestrojony z otaczającą przyrodą, fauną i florą, pogodzony ze światem.