Dobranoc

Instalacja składa się z dwóch pokrytych woskiem masek o „ptasio-ludzkiej” formie i podtrzymującej je dostawie złożonej z trzech desek. Ustawiona w chybotliwą konstrukcję podstawa eksponuje lekkość użytych materiałów. Najistotniejsze dla tej zdaje się wrażenie niepewności i ulotności połączone z niewyrażalnym słowami poetycznym odczuciem nietrwałości fizycznego świata.

Chlanda tworzył instalacje rzeźbiarskie zawsze z myślą o konkretnej przestrzeni. Istotą tych realizacji było poszukiwanie podstawowych aspektów istnienia ciała (lub rzeczy) w przestrzeni i wobec innych ciał (lub rzeczy). Artysta budował swoje kompozycje, eksponując właściwości fizyczne użytych materiałów, pozwalając widzowi odczuć ich ciężar, uzależnienie od sił grawitacyjnych oraz wpływ na kształtowanie stosunków przestrzennych.

Instalacja rzeźbiarska jest pracą charakterystyczną dla konceptualnej twórczości Marka Chlandy. Artysta rozmawia z widzem w charakterystycznym dla siebie języku poezji i aluzji. Jak sam mówił:
Chcę zmusić widza do myślenia o tym, co mnie wzrusza. Chcę, by się zastanowił nad tym, co to znaczy mówić do kogoś, co to znaczy patrzeć na kogoś, co to znaczy słyszeć. W tych najprostszych czynnościach istnieje olbrzymia skala emocji.
– „Retrospektywa Marka Chlandy”, „Dziennik Polski” 30.05.1999

HISTORIA WYSTAWOWA PRACY:
10.05-21.06.1996 – „Dobranoc: rzeźby, instalacje, obiekty”, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa

Marek Chlanda, „Dobranoc” – AUDIOPRZEWODNIK: