Generał

Myślą przewodnią do powstania kompozycji była znana reguła: jeśli zabijesz jedną osobę, to idziesz do więzienia, ale jeśli zabijesz np. 10 tys. osób, to stajesz się bohaterem narodowym. Generał jest częścią serii rysunków inspirowanych propagandowymi portretami. Niezależnie od ustroju państwa, w którym cię wychowają, ani czasu czy kręgu kulturowego, ikona kogoś takiego będzie ci przedstawiana od najmłodszych lat.

Oprócz niezgody na regułę, w której okazuje się, że im mniej moralny będziesz, tym lepiej dla ciebie, portret Generała nawiązuje do najpoważniejszych problemów i lęków naszych czasów, czyli tykającego zegara, który jest kilka sekund przed dwunastą. To godzina, w której bomby nuklearne zakończą istnienie zorganizowanej ludzkiej cywilizacji jaką znaliśmy do tej pory. Ten najgorszy ze scenariuszy widać na drugim planie kompozycji. Na pierwszym planie dominuje portret zinstytucjonalizowanego, owładniętego szaleństwem własnej wielkości  ignoranta, zbrodniarza, robota, którego archetyp znajdziemy we wszystkich współczesnych mitologiach (np. nacjonalistów, patriotów, ludzi religijnych, ludzi lewicy, etc.) Wszyscy chcą starego dobrego generała, który szasta życiem młodych i witalnych rodaków, nie wspominając o środowisku naturalnym. Jest to też obraz o niekończącym się zbrojeniu mocarstw i psychopatach, którzy mają dostęp do czerwonych guzików.

Rysunek powstał  po godzinach, kiedy pracowałem jako kucharz w Londynie i byłem bardzo zły na nierówności społeczne i rasowe, na biedę i na bogatych.

– artysta o swojej pracy