Listy Franza Kafki do Felicji Bauer

Tytuł rzeźby wprost nawiązuje do listów Franza Kafki, forma natomiast przywodzi na myśl tradycję judaistyczną: przypo­mina kamienne tablice z przykazaniami mojżeszowymi (szczególnie, jeśli zestawimy razem obie prace znajdujące się w kolekcji), lub macewy z żydowskiego cmentarza. Mo­tyw pisma wiąże się nierozerwalnie z kwestią przemijania – pismo utrwala to, co zginęłoby wraz ze śmiercią człowieka.

Artysta często nawiązywał do wielkich postaci z literatury, w tym właśnie do biografii Franza Kafki. W tej pracy sięgnął do wczesnej historii miłosnej pisarza (sprzed Mileny) – do okresu narzeczeństwa z Felicją Bauer, sekretarką z Berlina, z którą prowadził ożywioną ko­respondencję przez ponad 5 lat. Po okresie półrocznych za­ręczyn, z nie do końca jasnych przyczyn, do ślubu z Felicją jednak nie doszło. Kafka po zerwaniu z Felicją zniszczył jej listy do siebie, natomiast jego listy do Felicji przetrwały i zo­stały wydane w latach 50. XX w.

Obiekt należy do serii prac tworzonych za pomocą ołowiu na dębowych lub olchowych deskach, umownie zwanych „ołowiami”. Od lat 80. XX w. artysta zaczął sięgać po ołów, ścinki kredek lub ołówki. Krople ołowiu na dębowych de­skach miały być echem czcionek, ścinki kredek lub ołówki – pamiątką liter, a wszelkie linearności i narzucone znakom porządki – wspomnieniem pisma.