Pejzaż

Obraz przedstawia uproszczo­ny, syntetyczny, wyabstrahowany pejzaż. Kolorystyka płót­na jest jasna, rozbielona, oparta na błękitach, szarościach i zieleniach: niekiedy szmaragdowych, niekiedy wpadają­cych w odcienie pistacji. Nierealność tej kolorystyki spra­wia, że pracę można interpretować raczej jako widok z wyobraźni i wizji artysty, niż jako przetworzenie fragmen­tu rzeczywistości. Nie rozpoznajemy konkretnych form. Nie wiemy, czy jest to pole otoczone murem, czy basen obro­śnięty roślinnością. Namalowany obiekt wyznacza jednak perspektywę zbieżną. Widzimy, że oglądany jest z góry, z lotu ptaka.

Motyw jest pretekstem dla malarza do stu­diowania harmonii barwnych, zestawień kolorystycznych. Uwagę zwraca też różnorodność w sposobie budowania obrazu na poziomie faktury: pewne partie są malowane szeroko, lekko i gładko, inne z kolei impastowo i fakturalnie. To obraz, który nie nudzi. Zakomponowany jest tak, by odsłaniać się przed widzem w miarę patrzenia. Wciągać i zaskakiwać.

O „kosmicznych” pejzażach Andrzeja Zwierzchowskiego prof. Wiesław Juszczak napisał, że „są one bardziej przeżyte niż przeniesione z konkretnych miejsc w naturze. Wyłaniają się z wnętrza raczej, niż pochodzą z zewnątrz.”