Blacha XV

W pracy odnajdujemy zainteresowanie artysty blachą – materiałem, który z upływem lat ulega korozji, przez co jego faktura zmienia się wraz z upływającym czasem. Żłobienia o różnej grubości układają się faliście na trzech wertykalnych liniach podziału – oddaje to ducha zniszczenia metalu ulegającego powolnym, ale nieodwracalnym zmianom swojej substancji.

Bielawski jest bliski malarstwu materii, czyniąc punktem wyjścia swoich dzieł substancje nie kojarzące się jednoznacznie z malarstwem i jego atrybutami. W jego pracy jest to pewnego rodzaju zapis myśli nadrzędnej, próba przedstawienia metalu jako lustrzanego odbicia na papierze, czyli zaprzeczenie jego struktury i fizycznych właściwości.