Fourchette

Rzeźba z brązu podejmuje charakterystyczny dla artysty wątek postaci ludzkiej. Ukazana w syntetycznym skrócie postać wydaje się spętana, a jej niemal nierozpoznawalne członki rozczapierzają się w różnych kierunkach, przywodząc na myśl postać ukrzyżowaną lub śmiertelnie zranioną. Tym samym dzieło to, jak większość rzeźb Broniatowskiego, skupiając się na figurze ludzkiej opowiada o człowieczeństwie i zmaganiu się z ciałem, w którym jesteśmy uwięzieni.

Postać jest ujęta w rozwibrowanej impresjonistycznej formie, wywodzącej się z tradycji sztuki europejskiej od Augusta Rodina. Model, na podstawie którego odlano rzeźbę, urodził się plastycznie w rękach formującego bryłę artysty – rzeźbiarz wyraźnie chce zwrócić uwagę na ten element „budowania” czy też „rodzenia się” dzieła. Materia, z której powstaje trójwymiarowa forma, zdaje się żywa, wydaje się pulsować niczym lawa. Faktura wyraźnie eksponuje kontrasty i podkreśla materiał – stop metali, który miał przecież kiedyś płynną formę. Forma pracy zdaje się odwoływać do tego stanu sprzed utwardzenia się materiału.

Rzeźba jest trzecim z założonych sześciu odlewów.